Srednji vijek - Uvod

Za srednji se vijek, jedno od razdoblja u tradicionalnoj periodizaciji europske povijesti, općenito smatra da traje od propasti Zapadnoga Rimskog Carstva 476. g. n. e. i osnivanja prvih barbarskih država do Kolumbova otkrića Amerike 1492. g., kada započinje novi vijek. Srednji vijek obilježavaju feudalni društveni odnosi i društveno uređenje te dominacija kršćanskoga svjetonazora i religije u filozofiji.

Razvoj fizike, i općenito prirodnih znanosti, u srednjem vijeku zahvaljujemo arapskoj ili islamskoj civilizaciji koja 8. – 15. st. doživljava svoje zlatno razdoblje. Mnogi su učenjaci arapske civilizacije bili potomci drevnih Perzijanaca. Arapska civilizacija dosta znanja preuzima s Istoka, pa mnoga arapska tumačenja potječu od indijskih (tako npr. arapske brojke zapravo potječu iz Indije).

Europa se u srednjem vijeku oslanja na Aristotelovo shvaćanje fizike, odnosno prirodne filozofije. Crkva, kao dominantna institucija toga vremena, prihvaća i zastupa Aristotelove teze, te su one općeprihvaćene. Krajem se srednjega vijeka u Europi javljaju nove ideje i pogledi na znanost koji predstavljaju izravno sučeljavanje i kritiku Aristotelove filozofije prirode i stavova Crkve.